Tauwe un Spatze verkaafe - Erinnerungen an Herkunft-Zuhause

Internetpräsenz Friedhelm Krisch
Banater- Marienfelder- Nostalgien und Erinnerungen.
Direkt zum Seiteninhalt


                 

Tauwe un Spatze verkaafe

D’r Vetter Jergl hat die meihschti Tauwe im Darf g’hat. Sei Haus war des in dr Mokriner-Stroß. Im Hof war a großer Tauweschlag uff zwaa so Schwenklbrunnestitze,  mit Zwacke. Aa dr Weinkammerboode war voll mit Tauwe, war hine im Hof, iwrzwerch g’stan.  Ohmol hammer fünf phaar ausg’howe dr Vaddr un ich, er hat die Later immr g’howe, dr Vettr Jergl hat nar oh paar g’bahlt, vier Paar hammr mit Hohm hole därfe. Die Moddr hat On’gfange zu lamentiere, was machmr dann jetz mi deni vieli Tauwe? Domols ware noch ka Kühltruhe, hechstens omol iwer Nacht hat mr Tauwesupp oddr Tauwepaprikasch, im Keller uff dr Erd, ufhewe kenne. Seller Owed war dr Vettr Adam uff a Sprung riwer kumm, der hat glei a Rot gwißt. “Mei Knecht“, du gescht Marje Fruh zum alte Schlier Hans, der wohnt grad niwer vum Buschbacher Schmied in dr Mittlgaß, der kaaft dr die Tauwe ab!.
Richtig dr Vettr Hans hat’mr die Tauwe abkaaft, varher hatr mich g’frogt wem ich g’här, wie’r  g’härt hat dass mei Modr a Bucherin is, war er glei freindlicher. Sei Großtant hat uff Kloontermin a Bucher g’heirat, des war vielleicht meim Urgroßvaddr sei Weib? Drei Lei haw ich grigt fars Paar. Hab no, a als vun meini Tauwe vrkaaft, des ware  Rassetauwe, Strasser, Hinglstauwe, Kropptauwe, Purztauwe, die hat dr Vettr Hans alli ausfliehe glosst, hab a 4-5 Lei far a Paar grigt. Ja, dr Vettr Hans war in seller Zeit dr gräschti Viehändler vun Marjefeld, hat alles zamkaaft, Roß, Kieh, Kälwer, Geisl, Schwein a Hinkl, Gäns un a Tauwe. Er war manchmol so großzüglich, hat ama arme Mann sei Geisl abg’kaaft, hat’s a Monat zwaa, g’fudert, vielleicht a g’molk, hats no dem Mann um’s selwi Geld zruckverkaaft.
Oh G’schäft mitm Vettr Hans mecht ich noch erwähne.
Mei Vaddr hats Spatzepaprikasch arich gern gess, domols ware noch viel Spatze in Mariefeld! Beim Vettr Adam im Strohhaufe war so a kloner Schwarm, schun im Herbscht, far iwwrwintre, im Summer ham’s jo ihre Neschter, manchmol uff Bähm oddr anri versteckti Stelle, far ihre Jungi ufziehe. Dart wu jeder Tag Stroh kroppt is ware, dart ware noch immer paar Kern far die Spetze. Am große Kukruzplatschreiter hat dr Vattr a Stang drog’mach un mit dr Moddr ihre gräscht Molersteiglater seimer , wie schun a bisl duschter war niwwr zum Vettr Adam an dr Strohhaufe. D’r Vaddr hat owe widdrg’schlaa, no haw ich ich’se im Reiter gfangt un glei in dr Jutesack g’schtoppt. Wie mr Hom kum sein war die Moddr schun drhom vun’ra Kuchl ausbessre, die hat glei ohg’fang zu reseniere un schelte, jetzt hamr schun g’schlacht un Marje is Sunntag do mecht ich in die Kirich gehe, do gibt’s Rippe, dinner Wurscht un Krumbiere im große Hafe in der Oferähr, wann ich aus dr Kirich kum mach ich noch a bisl Krie drzu no hammr alles mitnannt. Marje Fruh wann’s hell is loß ich die Spatze fliehe, will ka Wart mehr häre! Vettr Adam war schun do Maje, er hat jo a bisl mitgrigt vum Spatzeproblem, hat sich  awer nett lang ufg’halt, die Moddr war grad in dr Kuchl, hat Wasser hieg’stellt far Halsunahre wäsche s’war doch Samschtag, er hat gschind noch g’sagt, wann die Moddr die Spatze vielleicht vergesst, no holscht’se un gehscht drmit zum Alte Schlier Hans der kaaft s’dr ab. Guti Nacht un weg war’er. Wann’r vielleicht frogt wer dich g’schickt hat sagscht dr Vettr Adam! Mei Vattr hat a bisl g’schmunzlt, g’sagt hatr awwer nix, er war jo arich wortkarg. Ich bin domols schun in die erscht Klass gan’n hab noch alles g’glabt was dr Vettr Adam so g’sagt un verzählt hat. Die Moddr hat doch a bisl was abg’fangt wie dr Vettr Adam Hom gan’n is, hat nochmol ohg’fangt zu schelde un reseniere! Was soll dann dr Alti Schlier Hans mit deni Spatze mache? D’r Vettr Adam will dich nar farnarre halte, will mit dir nar sei Sparitzl treiwe, dich uf dr Arm hole. Na ward ich mach Marje der Sach schun a End!
In dr Fruh hat die Moddr a Haufe Arweit g’hat, Fruhstuck mache, dr Ofe schiere, die Schnudlsupp hiestelle, so ham anri Leit a g’sagt zu dem Eintopf. No hat’s awwr schun z’watti glitt, hat sich g’schwind ohg’zoh un is no so halwer in die Kirich g’loff, hat die Spatze im Jutesack in dr Bodestehe ganz vergess. Hab noch a weil g’wart, mei Vaddr is noch hinri in die Weihkammer sich a Liter rufhole, far am Mittag, hat a bisl länger gedauert, weil wann die Moddr furt war, hatr’r sich schun in dr Weikammer satt g’trung. Er war a stiller, harter Trinker, awwr a arich guter Mensch. Bsoff uff dr Gass rumg’fall hat’n nimand g’sehe. Schad er hat schun mit 45 Jahr sterwe misse. Hab dr Sack mit die Spatze aus dr Bodestehe g’hol un je zum Vettr Hans. Hab erscht zwaamol rufe misse, dr Vetter Hans hat no die Hund vom Tierl weg’gruft, das ich nei hab kenne. D’r Vettr Hans hat im Weidestuhl g’sitzt, eig’wicklt in’r Roßkotze, s’war jo a scheener Wintertag, die Sunn hat in dr Gang g’scheint, newer ehm ware noch paar Katze g’sitzt, deni hat die Sunn a noch gutg’tu. „Na, mei Knecht“ was  hascht dann do jetzt im Sack? Du hascht doch die Tauwe immr im Zecker g’brung. Vetter Hans in dem Juttesack sein Spatze!  Sell ich dir die Spatze vielleicht abkaafe, wer hat dann dir g’sagt das ich a Spatze kaafe tu? Naja, des war dr Vettr Adam der hat mich mit die Spatze zu enk g’schickt un hat g’sagt ihr kaaft alles zamm was net nitt un nagelfescht iss. Is des der Adam wu dr erschti Weltkriech ausgmacht hat? Jo, jo, Vettr Hans des is’r oh un derselwi! Naja, nar vun so ama Weltkriechausmacher kammer solchi Sache ham.“ Also mei Knecht“ du hascht mr immr so viel  un scheeni Tauwe g’brung far des kaaf ich dr a jetzt die Spatze ab, zahl’se awwr nar noch am Duztzend, wiviel sein im Sack drin, hascht’se g’zählt? So bei 20 misse drin sei! Leer se mol aus! Hab a bisl g’zögert un sag, nofliehe’s jo furt! Macht nichs die fliehe net weit, die ham jo Hungr. Hab’se no ausgleert, paar sein furtg’flo, die Katze, hat jedi zwaa Spatze im Maul g’hat un drmit uner dr Weidestuhl, zwaa sein noch far am Vettr Hans rumg’hupst, ham net uffliehe kenne, no is a großer roter Kater aus’am Hof g’sprung kum un hat die zwaa letschti erledicht, is a unner dr Weidestuhl, dart ham die Katze no a Spatzefruhstuck abg’alt. D’r Vettr Hans hat sich ohns g’lächelt, frogt mich drbei, hascht mitg’zählt mei Knecht?  Hab nar mei Kopp g’beidlt un g’ward uff die drei Lei wu dr Vettr Hans mr gewe hat, sagt drbei des ware so annerhalb Dutzend. Frogt mich noch was a Dutzend koscht? Du gehscht doch schun in die Schul? Na 2 Lei Vettr Hans! Dankschee un Grüß Gott, hol mei Sack un je hascht mich g’sehe, wie ich am Tierl war ruft noch dr Vettr Hans mr noch, sagscht am Vettr Adam des ware die erschti un die letschti Spatze  wu ich kaaft hab.
Am Montag Owed wie unser Gäscht widdr do ware haw ich des am Vettr Adam g’sagt, er hat a bisl g’schmunzlt, mei Vaddr, dr Vettr Andres un dr Pascht Michl ham a bisl’s Maul verzoh, awor kohner hat was laute g’losst. Far des mei Moddr 2 Täg g’scholt un greseniert wie’s g’härt das ich die Spatze doch vrkaaft hab. Spatzepaprikasch war so a Art Armileitesse, nar uff dr Bruscht war gutes kurzes Fleisch, far brote hat mr die Schunke an dr Bruscht droglosse kenne, no hat mr s’zam die Knoche esse kenne.

Des war a Gschicht vum, Kolleth  Vettr Krischtof, aus Marijafeld, verzählt aus seiner Kindheit.

Auszug aus dem Manuskript von Christoph Kolleth Marienfeld-Banat geb.1921 -  †2013


Reinklicken lohnt sich
Zurück zum Seiteninhalt