Es Hinglpaprikasch - Erinnerungen an Herkunft-Zuhause

Internetpräsenz Friedhelm Krisch
Banater- Marienfelder- Nostalgien und Erinnerungen.
Direkt zum Seiteninhalt



                   

S Hinglpaprikasch


Mei Großvaddr, war noch dr ohnzichi im Darf wu noch mit Rahr a Dach decke hat kenne.
Es ware noch drei Haiser wu mit Rahr gedeckt ware, die hat er efter ausgebessert, er war schun a bisl älter un is mol runnergfall un war no krum biser mit 85 gschtarwe is. Es letschti Ohnsiedlerhaus is im 36-er a noch mit Rahr gedeckt gweßt, wies Sängerheim g’baut is ware, a Abgriß ware. A Bild is noch im Heimatbuch. Bei dr Ohsiedlung vun unsram Darf ware alli Haiser aus Erd g’stammt un mit Rahr g’deckt, nar die erscht Kirich, war aus Holz un war mit Schindel g’deckt un später es G’meindehaus war mit Schifer g’deckt.
A Episode, Ereignis, wu ich mim Großvaddr erlebt hab.
D’r Schinder Hans is mitra Dudl durchs Darf gan’n un hats gvreckti Viech zamg’klaubt fars entsorge. Er hat dr Großvaddr g’frogt ob er net kumt es Dach an seiner Koliba ausbessr es regnert a bisl nei.
Jo er kumt glei Marje in dr Fruh. Ich hab do mit wolle, war neigirich wies bei die Zigeiner is.
Die Großmoddr war jo stark drgehje, ich domols war so sechs , siewe Jahr alt. Bin zumerscht in dr Hinnergass uffg’wachst bei die Großelter, war nar Sunntags un im Winter Drhohm in dr Klohhaisl, mei Elter ware berufstätig ware net immer Drhohm. Hab an dr Großmoddr so lang g’bettlt bi’se mich mitgehe gloßt hat. Nooch am Fruhstuck sei mer glei naus zu die Zigeiner.
Dr Hansi hat uns schun g’wart, mitra Later un Reserverahr. Wie mr vun Drhohm furt sein, hat die Großmodder  uns nochg’ruft, Niklos, das dr mr nix esst bei die Zigeiner! Nawu mir sein am Mittag schun Drhohm!
Dr Großvaddr hat vum Dach es alti vermoderti un’s fauli Rahr runner g’miß, s'war a großes Loch, er hat's jo mit neiam Rahr nochmol frisch un schee g’deckt, awăr am Mittag war er noch net fertich. Die Terka (am Hansi sei Weib), die is so uma zehn aus am Darf mi ama Sack voll gvreckti Hinkl kum. Var dr Tier ins Zimmer, war so schmali Kochnisch, dart war a gmauerter Sparherd, a schmaler Tisch un a Stuhl un a bisl Reisich far schiere, eingfangt mit Zirockstengl, uff beidi Seite g’schmiert, a owe un mit Rahr g’deckt. Oh Seit war uff das mr ins Zimmer nei hat kenne. Die Terka hat den Sack mit die Hinkl ausg’lehrt, hat sich a phaar rausgsucht un hat dart drin ohg’gfangt zu rumwerkle, inra guter Stund hats Hinkelpaprikasch so gut g’schmeckt wie bei dr Großmoddr.
Es hat schun Mittag glitt un dr Großvaddr wa noch net fertich mim Dach, no hat die Terka uns alli zum Mittagesse gruft.Dr Großvaddr war glei drbei, er war vun jeher a großer Esser, hat immer Hunger ghat, is vum Dach runner kum un hat g’sagt, gehmer mei Knecht ans Paprikasch, du hascht doch sicher  a schun Hunger? mir sae dr Großmoddr nix! Ich war awwr drgehe, schun weger dr Großmoddr, obwohl ich nar a dinner falscher, mit so gebrennter Gerscht oddr eig’wachtr Brotskurscht, Kaffee g’trung g’hat hab. Kurz un gut, die Terka hat  a Stuhl mit ama Lawoor mi Wasser, a sauwres Handtuch far die Händ wäsche, hingricht.
Wie mr no ins Zimmer neikum sein, war ich ganz baff. G’molt war net war schneeweiß gweiselt, une war Erd awăr frisch uffg’wäscht, rechts un links a Bett mit sauwram karierdem Bettsach, solches hat die Großmoddr ah ghat.Sogar so a Art Teppich war vun dr Tier bis an dr Tisch un var jedem Bett war a kurzes Stickl, an dem onzichi Fenschter ware schneeweißi Varhänkl dro, var am Fenschter hat a alter Schubladeschrank, solcher war bei dr Großmoddr a, dart hat die Terka die Teller uns Esszeich rauskohl un hats uf dr Tisch g’stellt. Uff am Tisch war a weißes sauwres Tischtuch. Bis die Terka inra großer Schissl es Paprikasch re’gebrung hat, haw ich mich noch a bisl umg’schaut das ich dr Großmoddr alles verzähle kann. Uff ohner Seit newer dr Tier hat noch a alter hocher Schank g’stann, uff dr anri Seit war a Lohmofe, den hat mr vun draus schiere kenne.No war jo die Terka a schun mim Paprikasch do, hats uff dr Tisch g’stellt un ich hab mr’s erscht rausscheppe därfe, hab mr a owre un a unre Schunke rausg’hol, ware zimlich groß, sichr ware’se vun ama g’vreckte Kokosch, a noch zwaa Hinklslewre haw ich mer drzu rausg’scheppt. Die Lewr war vum Dokter verschriewe weil ich immer Blutarm war, hab’se schun gern geß, scheenes weißes Brot, hat dr Großvaddr far sich un far mich, a Stick abg’schnit, ob des die Terka a g’back hat?  Sie war grad net appetitlich ohzuschaue awăr im Zimmer war alles blitz blank un sauwer, hät ihre net g’schätzt.
D’r Schinder Hans hat nix verrissenes ohg’hat, hat a Schnauzer ghat so wie dr Großvaddr, awăr im G’sicht glatt g’balwiert. Es Paprikasch hat mr gut g’schmäckt, am Großvaddr hats a g’schmäckt der hat sich zwamol rausg’hol,drin ware jo nar Schunke, Buckl die Lewer die Bruscht vun die Hingl, ka Fieß, Fligl, Maa oder Halz so wie bei dr Großmoddr. Nooh am Esse hat dr Großvaddr noch a weil zu tun ghat, dr Zigeiner Hans hat dr Großvaddr no g’frogt was’r schuldich is, na nix mir ham doch die Koscht grigt, awăr trotzdem hat’r am zehn Lei uffg’drängt, er hat jo vun dr G’meinde a Lohn grigt.
No sein mr halt hohmzu gan’n, uff am Hohmweg hat dr Großvaddr mr eing’schärft dr Großmodder net sae das mr bei die Zigeiner schun zu Mittag geß ham.Es war schun zwaa Uhr, die Großmoddr war schun bees weil  mr net bei kum sein, sie hat die Krumbierenudl schun misse in die Rähr stelle das’se net kalt wäre, ich hab awăr nar phaar Leffl  vun dere Nudlsupp gess no is nix mehr nunner gan’n. Die Großmoddr is glei laut ware, hat mr g’droht, lieje des is a Totsind do kummt mr net in dr Himmel wann mr sterbt. Hab awwr doch nix g’sagt, nar ich hab ka Hunger. No is dr Großvaddr an die Raje kumm. Na, Niklos, hätt ihr bei die Zigeiner was geß, weil dr Kerl nix esst? Na wu were mir bei die Zigeiner was esse! Sie hat awwr weiter g’tobt un g’scholt, bis ich mit dr Farb raus kum bin. Hab no g’sagt das mr Hinglpaprikasch geß ham, dass ich vun dr Großmoddr Ruh g’hat hab. D’r Großvaddr hat phaar Täg nix zu lache g’hat, is ausg’scholt ware, hat ohni zu murre alles iwwrstann, hat a dicki Haut g’hat, wie mr des so sagt.
Also des war a bisl Geschichte, als Kind, mim Großvaddr beim Zigeiner Hans

Auszug aus dem Manuskript von Christoph Kolleth Marienfeld-Banat geb.1921 -  †2013

Reinklicken lohnt sich
Zurück zum Seiteninhalt